نمایش نتایج: از 1 به 2 از 2

موضوع: رافضــــــــــــــــــــی کیــــــــست؟؟

  1. #1
    كاربر درجه 2
    بانوی شرقی آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jan 2012
    سن
    33
    نوشته ها
    959
    نوشته های وبلاگ
    361
    میزان امتیاز
    22

    پیش فرض رافضــــــــــــــــــــی کیــــــــست؟؟

    رافضی کیست؟




    یكى از واژه‏هایى كه نیاز به ریشه‏یابى و تحقیق دارد، رفض و رافضى است. در طول تاریخ، گروه‏ها و فرقه‏هاى اسلامى براى كوبیدن و از صحنه بیرون كردن گروه مخالف خود، همواره از القاب ناپسند و ناشایست استفاده مى‏كرده‏اند و متأسفانه عدم آگاهى توده‏هاى مردم در عصر اموى و وجود سیاست‏هاى خاص حاكمان بر این مسأله دامن زده است. رفض و رافضى از جمله چنین القابى است كه برخى از نویسندگان آن را به شیعه امامیّه نسبت داده‏اند.



    رفض در لغت معناى ترك و رها كردن چیزى است: «رفضته‏اى تركته»؛ رها كننده چیزى را رافضى گویند.
    در اصطلاح نویسندگان تاریخ و عقاید در مورد وجوه استعمال این واژه اختلاف است.
    برخى مى‏گویند: رفض یعنى رها كردن وحى و برگشت به افسانه‏ها و خرافات بت‏پرستى و طاغوت پرستی. به عبارت دیگر بازگشت به آثار و ارزش‏هاى جاهلیت و این حقیقت را به شخصى به نام عبداله بن سبا و پیروان او نسبت داده‏اند زیرا وى، امام على بن ابیطالب(ع) را پیغمبر مى‏پنداشت و با این پندار دین اسلام را رفض نمود.
    «اِنّما سَمُّوا الروافضَ لِكونهم رفضُوا الدینَ»;(1) بدین جهت رافضى گفته‏اند كه دین را رها كردند.
    بعضى معتقد هستند كه واژه رفض و رافضى از سال 122 ه’. ق. در زمان زید بن على به كار برده شد. بغدادى مى‏نویسد: «فرقه زیدیّه را رافضى مى‏گویند».(2) در مفاتیح العلوم، خوارزمى آمده است: «به جماعتى كه با زید بن على بیعت كردند و سپس او را رها كردند رافضى گفته شده است».
    مصباح المنیر نیز چنین مى‏نویسد: «و الرّافضُْ فِرقٌْ من شیعِْ الكوفْ سَمُّوا بذلك لأَنّهم تركوا زید بنُ علیٍ(ع) حین هُمْ عن الطعن فى الصحابِْ فلمَّا عرَفوا مقالَته و انّه لا یَبرأ من الشیخینِ رفضَوه ثمَ استعمَل هذا اللّقبَ فى كلِّ من غلافى هذا المذهب و أجاز الطعنُ فى الصحابْ»;(3) رافضى به گروهى از شیعیان كوفه گفته شده است كه زید بن على را رها كردند و از شیخین - ابوبكر و عمر - برائت جستند، سپس این لقب به كسانى كه در برائت آن دو غلو و زیاده‏روى كردند و اجازه طعن در مورد صحابه دادند اطلاق شد.
    به مرور زمان این لقب درباره شیعه امامیه نیز به كار برده شد و در كتاب‏هاى فِرَق و مذاهب یادداشت گردید، چنانكه ابوالحسن اشعرى مى‏نویسد: «و اَنّما سمَّوا الامامیَْ رافضَْ لَرِفَضهم امامَْ ابى‏بكر و عُمر».(4)
    ذهبى نیز در المیزان و حافظ در تهذیب رافضى را به كسانى اطلاق كرده‏اند كه شیخین را مورد طعن قرار داده‏اند.
    بغدادى پس از اینكه سبئیّه را به عنوان رافضى معرفى كرده است چند گروه دیگر مانند امامیه و زیدیه را به این نام مى‏خواند سپس مى‏نویسد: فرقه زیدیه و امامیه از گروه‏ها و فرقه‏هایى هستند كه داخل امت اسلامى مى‏باشند و امّا فرقه سبئیّه از فرقه‏هاى امت اسلامى نیستند زیرا آنان على را خدا نامیده‏اند. از این بیان استفاده مى‏شود كه نسبت رفض به امامیه و زیدیه درست نیست زیرا آنان جزو مسلمانانند و رافضى كسى است كه از اسلام و امت اسلامى خارج باشد

    عسقلانى مى‏نویسد: «التشیعُ هو محبُْ علیِِ و تفضیلُه علَى الصحابِْ فمَن قدّمَه على أبی بكر و عُمر فهو رافضی غالٍ فیالتشیع و من لم یُقدمه علیهما فَهُو شیعیُُ»;(5) كسى كه على را بر ابوبكر و عمر مقدم بدارد رافضى است و كسى كه علاقمند به على باشد و او را از صحابه افضل و برتر بداند شیعه مى‏باشد.
    واژه رافضى به كسانى كه به اهل‏بیت(علیهم السلام) محبت و عشق مى‏ورزیده‏اند نیز اطلاق مى‏شده است چنان كه امام شافعى گفته است:
    «اِن كان رفَضاً حبُّ لِمحمد فلیشهَد الثقلانَ اِنّى رافضی»;(6) اگر علاقه و محبت اهل بیت محمد(ص) رفض است پس آدمیان و پریان گواه باشند كه من رافضى هستم.
    این مطلب حاكى از آن است كه هر كس نسبت به اهل‏بیت پیامبر(ص) محبّت و عشق مى‏ورزیده - هر چند سنّى باشد - لقب رافضى به او داده مى‏شده است.
    به نقل از بیهقى وقتى كه به امام شافعى گفته شد كه گروهى اهل‏بیت را دوست ندارند و هر كس چیزى در این خصوص نقل مى‏كند او را رافضى مى‏خوانند وى این شعر را سرود:
    «اذ نحن فضّلنا علیّاً فانّنا روافض بالتفصیل عند ذوى الجهل»;(7)
    هنگامى كه ما على را برتر بدانیم در نزد آنان كه از حقیقت نادان هستند به رافضى بودن متهم مى‏شویم.
    رازى از قول بدیع همدانى نقل كرده كه وى بر سر مزار على بن موسى‏الرضا(ع) گفت: «أنا مع اعتقادى فى التسنّن رافضى فى ولائك و الا اشتغلت بهۆلأ فلست اغفل اولئك».(8)
    بنابراین اگر مقصود این است كه به خاطر تفضیل و برتر دانستن على بر ابوبكر و عمر واژه رافضى بر تشیع اطلاق مى‏شود، روشن است كه تفضیل باعث ترك دین نمى‏شود زیرا برتر داشتن على بر ابوبكر و عمر، در نزد شیعه به خاطر دلایلى است كه على را برتر و خلیفه بلافصل معرفى مى‏نماید، چنان كه در نزد جمعى از علماى اهل‏سنت نیز تفضیل على بر ابوبكر مسلّم شده است؛ مانند بغدادیون - بشر بن معمر، ابوجعفر اسكافى، ابوالحسن خیاء محمود بلخى و شاگردانش - . همچنین جُبّایى از علماى بزرگ اهل‏سنت گفته است: اگر روایت نقل شده توسط طائر صحیح باشد، على افضل است.(9) وى روایت مى‏كند كه پیامبر از خدا خواست بهترین فرد را بر سفره غذایش حاضر نماید، آن وقت على وارد شد و هر دو با هم غذایى بهشتى میل فرمودند.
    ابن عبدالبر نیز گفته است، پیشینیان در تفضیل ابوبكر و على اختلاف داشته‏اند، افرادى مانند سلمان، ابوذر، مقداد، جابر، ابوسعید خُدرى و زید بن ارقم، على را بر غیرش تفضیل داده‏اند.





    بنابراین اگر تفضیل را ملاك رفض بدانیم باید بیشتر پیشینیان و راویان حدیث را رافضى بدانیم و این نوع برخورد تنها ناشى از تعصب است، چنان كه در این رابطه یكى از نویسندگان اهل‏سنت پس از نقل فضایل و كمالات على(ع) چنین گفته است: «فضایل على قابل انكار نیست و انكار فضایل و نسبت رفض به معتقدان آن جز از ناحیه متعصبان صورت نمى‏گیرد».
    و نیز مى‏گوید: «لو كان هذا رفضاً و تركاً للسنِْ لم یُوجَد مِن اهل الروایِْ و الدرایِْ شئ اصلاً فایّاك و التعصبُ فى الدین و التجنبُ عنِ الحق و الیقین»;(10) اگر نقل فضایل على(ع) رفض و ترك سنت باشد چیزى از اهل روایت و درایت حدیث یافت نمى‏شود پس بپرهیزید از تعصب در دین و اجتناب از حق و یقین.


    برخى از نویسندگان اهل‏سنت در توجیه این لقب به روایتى تمسك كرده‏اند كه از نظر متخصصان علم حدیث، مجعول است. مضمون این روایت چنین است كه پیامبر(ص) فرمود: «یَظهرُ فى خِر الزمان قومٌ یُسمَّون الرافضَْ یرفَضَون الاسلامَ»؛ در آخر زمان قومى آشكار مى‏شوند كه نام آنان رافضى است و اسلام را رفض مى‏كنند.
    در پاسخ این گروه باید گفت این روایت به دو دلیل قابل اعتماد نمى‏باشد؛ نخست آن كه این روایت از نظر سند صحیح نیست چنان كه ذهبى از رجال شناسان اهل‏سنت مى‏گوید: «این روایت از مجعولات است» و همچنین ابو عقیل یحیى بن متوكل آن را ضعیف و واهى دانسته است و ابن عبد البر نیز گفته این حدیث در نزد جمیع رجالیّون ضعیف است.(11)
    دوم بر فرض صحت و سلامت حدیث، حضرت گروه خاصى را مشخص نفرموده‏اند تا آن گروه رافضى دانسته شوند و شاید مقصود حضرت همان مطلبى باشد كه در روایت دیگر آمده است كه از سرزمین حجاز «قرن شیطان»(12) ظهور مى‏كند و آنها هستند كه فتنه و فساد ایجاد مى‏كنند و یهود و كفر را به سرزمین مقدس اسلامى دعوت كرده و اسلام واقعى را رفض و رها مى‏كنند.
    با توجه به مطالبى كه یادآورى شد روشن مى‏شود كه نسبت رفض و رافضى به شیعه امامیه، به هیچ وجه صحیح نیست زیرا شیعه راهى جز راه قرن، سنت و عترت برنگزیده است؛ چنان كه امام صادق(ع) در این باره فرمود:
    «مالَهُم و لَكُم ما یُریدونَ منكُم و ما یُعیبوُنكم یقولَون الرّافضَْ، نَعم و الله رفضَتُم الكِذبَ و أتَّبعتُم الحقَ...»;(13)
    چه شده آنان را با شما، از شما چه مى‏خواهند و چرا عیب مى‏گیرند و به شما لقب رافضى مى‏دهند! آرى سوگند به خدا شما دروغ را رفض كردید و حق را پیروى نمودید.
    از اینجا به خوبى روشن مى‏شود كه دست‏هاى تفرقه افكن در میان امت اسلامى، این گونه القاب را ترویج كرده تا چهره مكتب اهل‏بیت را دگرگون و خدشه‏دار نماید.
    واژه رافضى به كسانى كه به اهل‏بیت(علیهم السلام) محبت و عشق مى‏ورزیده‏اند نیز اطلاق مى‏شده است چنان كه امام شافعى گفته است: «اِن كان رفَضاً حبُّ لِمحمد فلیشهَد الثقلانَ اِنّى رافضی» اگر علاقه و محبت اهل بیت محمد(ص) رفض است پس آدمیان و پریان گواه باشند كه من رافضى هستم

    در كتب فِرَق و مذاهب، رفض و رافضى بودن را به گروهى به نام سبائیه نسبت داده‏اند(14) سپس این لقب به گروه‏هایى مانند زیدیه، امامیه، كیسانیه و غلات نیز اطلاق گردیده است.
    بغدادى پس از اینكه سبئیّه را به عنوان رافضى معرفى كرده است چند گروه دیگر مانند امامیه و زیدیه را به این نام مى‏خواند سپس مى‏نویسد: «امّا فرق الزیدیه و فرق الامامیه فمعدودون فى فرق الأمْ و الفرقْ السبئیه لیست من فرق امْ الاسلام لتسمتیهم علیّاً الهاً»;(15) فرقه زیدیه و امامیه از گروه‏ها و فرقه‏هایى هستند كه داخل امت اسلامى مى‏باشند و امّا فرقه سبئیّه از فرقه‏هاى امت اسلامى نیستند زیرا آنان على را خدا نامیده‏اند. از این بیان استفاده مى‏شود كه نسبت رفض به امامیه و زیدیه درست نیست زیرا آنان جزو مسلمانانند و رافضى كسى است كه از اسلام و امت اسلامى خارج باشد.
    باید دانست كه این اصطلاح در احادیث نبوى نیامده، لقبى است كه گروهى به گروه دیگر نسبت داده‏اند.

    عقاید رافضى‏ها

    نكته‏اى كه به خوبى ناروایى نسبت رفض به شیعه را روشن مى‏كند، عقایدى است كه در كتب فِرَق و مذاهب به عنوان عقاید رافضى‏ها بیان شده است زیرا شیعه امامیه به هیچ یك از این عقاید باور ندارد و بلكه آنها را از عقاید باطل به شمار مى‏ورد. بغدادى در بیان عقاید رافضى‏ها مى‏نویسد عقاید رافضیان چنین است.
    1- نسبت پیغمبرى به على و نسبت خطا در رساندن وحى توسط جبرییل؛ این نسبت را برخى از نویسندگان ناآگاه به شیعه نسبت داده‏اند و گفته‏اند كه قرن براى على نازل شد و جبرییل - نعوذ بالله - به اشتباه آن را بر پیغمبر خوانده است.
    2- غلو درباره على بن ابیطالب؛ تا جایى كه در مرگ ایشان شبهه كردند و گفتند على مخفى شده و مانند عیسى بن مریم(ع) به آسمان عروج نموده و گمان برده‏اند كه او خداست و این عقیده به برخى دیگر مانند كیسانیه و خطابیه سرایت نمود و محمد بن حنفیه و امام صادق را خدا دانستند.
    3- تحریم گوشت شتر.(16)
    این توصیف‏ها روشن مى‏كند كه شیعه امامیه از تمامى عقاید یاد شده پاك است و در این‏باره به مكتب اهل‏بیت ظلم شده و تاریخ نگاران و نویسندگان ملل و نحل انصاف را رعایت نكرده‏اند.


    پی نوشت :
    [1].مقالات الاسلامیین، ابوالحسن اشعرى، ص 89، پاورقی.
    [2].الفرق بین الفرق، بغدادى، ص 21.
    [3].مصباح المنیر، فیومی.
    [4].مقالات الاسلامیین، اشعرى ابوالحسن، ص 89.
    [5].هدى السارى، ابن حجر عسقلانى، ص 333.

    [6].تفسیر فخر رازى، ذیل یه قربى و صواعق المحرقه، ابن حجر، بحث محبت اهل‏بیت.

    [7].اتحاف بحبّ الاشراف، شیرانى شافعى، ص 27 و نور الابصار، شبلنجى، ص 115.
    [8].نقض، عبدالجلیل بن ابى الحسین، ص 218.
    [9].ر.ك: شرح نهج‏البلاغه، ابن ابى‏الحدید، ج اول، مبحث تفصیل.

    [10].حاشیه شرح عقائد، نسفى، ص 230، ابوالفضل عبیدالله الحنفیالقندهاری.
    [11].اسنى المطالب، ص 115.
    [12].شرح عقاید نسفى، تفتازانی.
    [13].جامع احادیث الشیعه، ج 1، ص 10، اسماعیل المعزى الملایری.
    [14].علامه بغدادى در فرق بین الفرق در مورد سبائیه مى‏گوید: «سبائیه گروهى پیرو عبداله بن سبا بوده‏اند كه در تاریخ پیدایش شیعه و سنى بحث ن گذشت و روشن شد كه نها واقعیت خارجى نداشته‏اند».
    [15].الفرق بین الفرق، بغدادى، با حواشى محمد محیى الدین عبدالحمید.
    [16].همان، ص 223
    بخش اعتقادات شیعه تبیان


    ---------- Post Merged at 04:03 PM ---------- Previous Post was at 04:00 PM ----------

    بچه ها نظر شما در مورد رافضی ها چیه؟
    بــــرای ِ هــر کـس کـه رفــتـنی سـت ،
    فــــقـط بــــایــــد ..
    کنــــار ایــستــاد ..
    و ..
    راه بـــــاز کـــــرد !
    بــه هـمـیـن ســـادگــــی !

  2. #2
    كاربر درجه 4
    محمد علی آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Apr 2011
    سن
    33
    نوشته ها
    387
    نوشته های وبلاگ
    46
    میزان امتیاز
    16

    پیش فرض پاسخ : رافضــــــــــــــــــــی کیــــــــست؟؟

    این ادعای رافضی بودن شیعیان از اوایل بوده
    نمونش شهادت امام موسی کاظم
    وقتی بدن مطهر حضرت رو از زندان کاخ به روی دوش میوردن
    اینطور صدا میکن

    یا ایها الناس
    هذه الامام روافضه

    ای مردم
    این امام روافض است

    شاعر میگه
    من علی را دوست دارم ، خلق گوید رافضی !!!
    خود خدا و مصطفی و جبرئیل هم رافضی

کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0

هیچ عضوی در لیست وجود ندارد.

علاقه مندي ها (Bookmarks)

علاقه مندي ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •