همانطور که می دانید، برنامه ها و اپلیکیشن های بسیاری از قبیلKMplayerوVLCوجود دارد که تقریبا می توانند هر فرمت ویدیویی را روی کامپیوتر شما اجرا کنند. اما واقعا چرا این همه فرمت ویدیویی مختلف داریم؟ آیا در حقیقت تفاوت زیادی میان DivX و XviD یا MP4 و MKV وجود دارد؟ هنگامی که یک دی وی دی را تبدیل می کنیم یا به شکار و دانلود فیلم روی اینترنت می رویم، بهتر است به دنبال کدام فرمت باشیم؟
دنیای فرمت های ویدیویی می تواند بسیار گیج کننده باشد، اما تنها چند نکته کوچک وجود دارد که واقعا لازم است آنها را بدانیم. اولین نکته قابل اشاره این است که فرمت ویدیویی چیزی گسترده تر از همین پسوند فایل های ویدیویی است. پسوندی مانند AVI در حقیقت یک codec با فشرده ساز ویدیویی نیست، بلکه فقط یک ظرف یا container است. container یک فرمت خاص فایل است که می تواند codecهای مختلفی از قبیل DivX یا x264 را برای فشرده سازی اطلاعات استانداردهای ویدیویی مشخصی (مانند MPEG-4 و H.264)، مورد استفاده قرار دهد.
codec چیست؟
بسیاری از ویدیوهایی که شما از دور و اطراف جمع می کنید، به شکلی فشرده شده اند، یعنی اینکه به گونه ای تغییر یافته و اصلاح شده اند که فضای کمتری از هارد دیسک کامپیوتر شما را اشغال کنند. برای مثال، یک دیسک بلو-ری معمولا حدود ۳۰ تا ۵۰ گیگابایت حجم دارد، که برای یک فرد عادی خیلی بیشتر از آن است که بخواهد آن را دانلود کرده یا روی هاردش نگهداری کند. پس ما فیلم ها را فشرده می کنیم تا آنها را بهتر مدیریت و نگهداری کنیم، هرچند که معمولا کمی از کیفیت تصویری آنها را از دست می دهیم.
یک codec اطلاعات را فشرده ساخته و از حالت فشرده خارج می کند. کدک فایل ویدویی را ترجمه کرده و تعیین می کند که چگونه بر روی صفحه نمایش داده شود. معمولا تعداد زیادی codec به صورت پیش فرض بر روی کامپیوتر شما نصب هستند. اما شما می توانید بسته های آماده codec اضافی را هم برای امکانات بیشتر بر روی سیستم عامل تان نصب کرده و یا اینکه از برنامه های پخش ویدویی قدرتمندی همچونVLCو KmPlayerاستفاده کنید.دو بسته codec مناسب که استفاده از آن می تواند شما را از نصب بسیاری برنامه های جانبی بی نیاز کند، عبارتند از:و برخی از codec های رایج و مشهور:
K-Lite Basic
Combined Community Codec Pack
FFmpeg: که شامل فرمت هایی همچون MPEG-2 که در دی وی دی استفاده می شود و فرمت MPEG-4 که فرمت استاندارد اپل در آی تیونز استور است.
DivX: با نوع مشخصی از فایل های MPEG-4 کار می کند و معمولا برای Rip و تبدیل دی وی دی ها در دوران قبل از روی کار آمدن کیفیت های HD استفاده می شد.
XviD: یک نسخه بازمتن از DivX است که در سایت های اشتراک فیلم بسیار محبوبیت دارد.
x264: که ویدیوهای با فرمت H.264 را فشرده می کند و برای ویدیوهای اچ دی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. فرمت ویدویی H.264 با نام MPEG-4 AVC هم شناخته می شود.
البته codecهای بسیار متفاوتی در بازار موجود است و واقعا با همراهی انواع مختلف استانداردهای MPEG می توانند حسابی گیج کننده باشند. اما به نظرم بهتر است که خودتان را چندان درگیر آنها نسازید و فقط مواردی را که در ادامه به آن اشاره می کنیم، به خاطر بسپارید.
---------- Post Merged at 11:58 AM ---------- Previous Post was at 11:56 AM ----------
Container چیست؟
یک Container در واقع یک بسته از فایل ها است که در ظاهر به صورت یک پسوند و فایل واحد مورد استفاده قرار می گیرد. معمولا Container ترکیبی از یک کدک ویدیویی و یک کدک صوتی و چیزهای دیگری از جمله زیرنویس است. کانتینرها به شما اجازه می دهند که یک codec برای ویدیو و یک codec برای صدا انتخاب کنید. که با این روش صدای دالبی را با کیفیت بالایی به همراه ویدیویی فشرده و کم حجم در اختیار خواهید داشت. یا اینکه می توانید صدا را به صورت فشرده و mp3 درآورید تا فایل نهایی فیلم تان جای کمتری را اشغال کند. یک فایل کانتینر به شما این امکان را می دهد که کنترل بیشتری بر روی نحوه ضبط یا تبدیل فیلم های تان داشته باشید. Containerهای مشهور و پرکاربرد عبارتند از:
AVI
Matroska: که به صورت پسوند MKV استفاده می شود
MP4: که بیشترین محبوبیت را در فروشگاه آی تیونز اپل دارد. البته گاهی اوقات به صورت پسوند M4V هم دیده می شود، اما در واقع همان کانتینر یکسان است.
MOV: که توسط اپل ایجاد شده است
تفاوت مهم میان کانتینرهای مختلف تنها در کدک های متفاوتی که پشتیبانی می کنند نیست، بلکه در دیگر امکاناتی است که در اختیارتان می گذارند، همانند بخش بندی یا زیرنویس ها. این روزها MKV یک کانتینر به شدت محبوب است. دلیل اصلی آن هم پشتیبانی از تقریبا همه کدک های ویدیویی موجود و قابلیت های کاربردی و از همه مهم تر بازمتن بودنش است.
خب، از کدامیک باید استفاده کنیم؟
این روزها اگر گشتی در وب بزنید تنها با تعداد کمی کانتینر و کدک ویدویی روبرو می شوید. DivX و XviD (همان همراه بازمتن DivX)در ویدیوهای با کیفیت استاندارد یا SD مانند فیلم های تبدیل شده از روی دی وی دی، پرکاربرد هستند . اما کم کم از رده خارج می شوند و حالا دیگر برای تبدیل دی وی دی به کار نمی روند. برنامه محبوبی همچون Handbrake از سه کدک ویدیویی و دو کانتینر پشتیبانی می کند. H.264 که در Handbrake به صورت پیش فرض مورد استفاده قرار می گیرد، بهترین کیفیت را در اختیار شما قرار می دهد. اما اگر بیش از کیفیت نگران حجم و سرعت کار هستید، می توانید سراغ MPEG-4 بروید.
هر دو کانتینر MKV و MP4 از استاندارد ویدیویی اچ دی H.264 پشتیبانی می کنند، اما معمولا همیشه استفاده از MKV به دلیل قابلیت های بیشتری که دارد، پشتیبانیش از کیفیت صدای بالاتر و مهم تر از همه بازمتن بودنش، بهتر است. تنها ایراد MKV این است که همه برنامه ها و دستگاه ها از آن پشتیبانی نمی کنند. بنابراین اگر می خواهید ویدیو را روی آی پد، اپل تی وی یا ایکس باکس ۳۶۰ خود بگذارید، بهتر است همان پسوند MP4 را انتخاب کنید. اما اگر قصد تماشای آن با VLC یا KMPlayer و XBMC یا دیگر برنامه هایی که از پسوند MKV پشتیبانی می کنند را دارید، در انتخاب آن شک نکنید.
---------- Post Merged at 12:12 PM ---------- Previous Post was at 12:02 PM ----------
آشنایی با انواع كیفیت فیلم (ریلیز)
CAM
این نوع فیلمها معمولا توسط یک دوربین ویدیویی دیجیتال در سالن سینماهای آمریکا ضبط میشوند. گاهی از یک سه پایه برای ثابت کردن دوربین در محل استفاده میشود، ولی اکثرا استفاده از سه پایه ممکن نیست و در طول فیلم لرزش دوربین کاملا احساس میشود. حتی بعضی اوقات محل نشستن فرد فیلمبردار ثابت نیست و قسمتهایی از فیلم از زوایای دیگر فیلمبرداری میگردد! این فیلمها معمولا Crop شدهاند و هنگامی که نوشتهای روی پرده نمایش داده شود، این حالت مشخص میگردد (مثلا نیمی از نوشته دیده نمیشود). صدا از طریق میکروفون خود دوربین ضبط میشود و خصوصا در فیلمهای کمدی، صدای خنده تماشاگران شنیده میشود. عمدتا کیفیت صدا و تصویر این ریلیز بسیار پایین است ولی گاهی در صورت خالی بودن سالن سینما، صدای مفهومتری ضبط میگردد. این ریلیز معمولا یک یا دو روز پس از اکران فیلم بر روی شبکه قرار میگیرد.
TeleSync یا TS
این نوع ریلیز از لحاظ کیفیت تصویر تقریبا شبیه CAM بوده ولی صدای آن از یک منبع خارجی ضبط شده است (این منبع معمولا Jack خروجی هدفون در صندلی مخصوص افراد با شنوایی ضعیف در سینماهاست). در صورت ضبط مستقیم صدا توسط دوربین به دلیل وجود نویز زیاد در محیط، کیفیت نهایی قابل قبول نخواهد بود. اکثر اوقات این ریلیز در یک سالن خالی سینما یا از پنجره اتاقک آپاراتچی سینما و به وسیله دوربینهای حرفهایتر گرفته میشود، در نتیجه کیفیت تصویر اندکی بهبود مییابد. دقت کنید که خیلی از لینکهایی که در نام آنها TS دیده میشود، در حقیقت CAM هستند و تنها عنوانشان عوض شده است پس در صورت وجود Sample برای فیلم، قبل از دانلود کامل حتما نمونه را چک کنید.
TeleCine یا TC
یک دستگاه «تله سینه» از روی نوار Positive فیلم (همان نوار آپارات در سینما) یک نسخه دیجیتالی ایجاد میکند. از لحاظ تئوری کیفیت صدا و تصویر این ریلیز باید خوب باشد، ولی بسته به نوع دستگاه TeleCine و مهارت فردی که با دستگاه کار میکند، عموما کیفیتها نوسان دارد. در این نوع ریلیز، نسبت طول به عرض (Aspect Ratio) کاملا صحیح است (و فیلم کشیده شده یا Crop شده نیست). مخفف TC را نباید با TimeCode اشتباه کرد. TimeCode شمارشگر زمانی است که در گوشه بعضی فیلمها دیده میشود.
Screener یا SCR
معمولا پیش از اکران عمومی فیلمها، نسخهای از فیلم بر روی نوار VHS به فروشگاههای ویدیویی و یا مراکز فرهنگی جهت کارهای تبلیغاتی و یا بررسی و نقد فیلم فرستاده میشود. نسبت ابعادی (Aspect Ration) این فیلمها همواره 4:3 است (به صورت تمام صفحه). یکی از مشکلات این نوع ریلیز پیغام هشداری است که بر روی این فیلمها درج میگردد. این پیغام حاوی اطلاعات کپی رایت فیلم و پیگیری کپیبرداری غیرقانونی از فیلم است. این پیغام معمولا در فواصل زمانی مشخص و برای چند ثانیه به نمایش در میآید (در مواردی در کل زمان فیلم نیز وجود دارد). بسته به کیفیت و کارآیی ابزارآلات استفاده شده برای تهیه نسخه SCR، فیلم ممکن است کیفیت خیلی خوب (کپی از نسخه Master) و یا کیفیت بسیار ضعیف داشته باشد. این فیلمها عموما به صورت VCD یا حداکثر SVCD در آمده و روی شبکه قرار میگیرند.
DVD-Screener یا DVDSCR
این ریلیز ویژگیهایی شبیه Screener دارد اما نکته این است که در دو سه سال اخیر، نسخههای پیشنمایش به صورت DVD (ولی یک DVD بدون اضافات و پشتصحنهها و...) ارایه میشوند. در این نوع نیز اکثرا پیغام Ticker یا همان هشداردهنده کپیرایت وجود دارد. DVDSCRها اکثرا به صورت SVCD یا Xvid و DivX تبدیل شده و سپس روی شبکه قرار میگیرند.
DVD-Rip
یک کپی از نسخه DVD نهایی است که به بازار ارائه شده است. این ریلیز معمولا با اندکی فاصله از پایان اکران فیلم در سینماها، در اینترنت پخش میگردد. اکثر DVD-Ripها به صورت DivX یا Xvid تبدیل و ارایه میگردند.
R5
R5 مخفف Region 5 است. میدانید که در ریلیز DVDها در جهان، کل دنیا به 5-6 ناحیه تقسیمبندی شده است. به عنوان مثال Region 1 شامل کشورهای آمریکای شمالی، Region 2 شامل اروپا و خاورمیانه و غیره. Region 5 هم کشور روسیه و کشورهای اروپای شرقی را شامل میگردد. یک تفاوت DVDها در نواحی مختلف در Rating آنهاست، مثلا صحنههای دارای خشونت یا Nudity در ناحیه خاورمیانه حذف میگردند. تفاوت دیگر زبان فیلم و زبان زیرنویس DVD است. در Region 5 همیشه DVDها چند هفته زودتر به بازار میآیند (چون در این منطقه عموما اکران سینمایی همزمان با جهان وجود ندارد). پس R5 از نظر کیفیت تصویر همانند یک DVD-Rip است، ولی چون زبان دیویدیهای ناحیه 5 انگلیسی نیست، در ریلیز R5 صدای انگلیسی از یک منبع خارجی گرفته شده و روی فیلم سینک میگردد.
VHS-Rip
معمولا فیلمهای ورزشی، فیلمهای اسکیتسواری و فیلمهای P.O.R.N بر روی نوار VHS وارد بازار میشوند. این ریلیز نسخه دیجیتالی همان نوارهای VHS است.
TV-Rip
عبارت است از اپیزودهای مختلف سریالهای تلویزیونی که توسط دستگاههای DVD ماهوارهای و یا از شبکههای کابلی آمریکا ضبط میگردند. در برخی از این نوع فیلمها، مثل مسابقات کشتی کج (یا کچ!!) در انتهای هر اپیزود، مصاحبهها، پشتصحنهها و حتی مسابقات غیررسمی نیز نمایش داده میشود. واژه PDTV در لینک مربوط به سریالها بسیار مشاهده میگردد. PDTVها از طریق یک کارت کپچر دیجیتال در کامپیوتر به طور مستقیم دریافت و ذخیره میگردند، لذا معمولا بهترین کیفیت را دارند. این ریلیز هم به صورت SVCD و هم به صورت Divx/Xvid یافت میشود.
WorkPrint یا WP
این ریلیز یک نسخه از فیلمی است که هنوز مراحل Post Production آن به پایان نرسیده است. در این نوع ممکن است برخی از صحنهها و یا موسیقیها و صداها موجود نباشند و کیفیت تصویر نیز از خیلی ضعیف تا بسیار عالی متغیر است. برخی از WPها با نسخه نهایی تفاوتهای زیادی دارند (به عنوان مثال در نسخه WP فیلم مردان سیاهپوش 2، به جای تمام هیولاها، بازیگر با لباس تمام آبی قرار دارد !). این ریلیز تنها برای کسانی مناسب است که حوصله منتظر ماندن برای نسخه کامل فیلم را ندارند و یا تشنه دیدن فیلم خاصی هستند.
Divx Re-Enc
این نوع فیلمها در واقع حاصل تبدیل VCD اریجینال فیلم به یک فایل با حجم پایین (150 الی 250 مگابایت) از نوع Divx/Xvid هستند. عموما لینکهای این ریلیز در فرومها با ظاهری شبیه Film.Name.Group.1of2 دیده میشوند. دو گروه مشهور که Divx Re-Enc را تهیه و در شبکه پخش میکنند عبارتند از SMR و TND. این ریلیز اصولا ارزش دانلود کردن ندارد مگر اینکه شما بر داشتن فیلم با حجم پایین ولی با بهترین کیفیت ممکن اصرار داشته باشید.
Watermarks
بسیاری از فیلمهایی که از طریق بلاگرهای آسیای شرقی در شبکه گسترش مییابند (که به Asian Silvers یا PDVD معروفند) در گوشهای از تصویرشان، نام گروه مسئول در خرید و پخش غیرقانونی فیلم به صورت یک حرف یا یک عبارت درج شده است. مشهورترین این عبارتها Globe است که در گوشه اکثر ریلیزهای TV-Rip دیده میشود.
BD-Rip یا BluRay DVD Rip
واضح است كه این كیفیت از روی نسخه بسیار با كیفیت BluRay تهیه میشود و بالاترین كیفیت و البته بالاترین حجم را دارد... (گاهی اوقات حجم آنها به 20 گیگابایت میرسد) دقت داشته باشید كه عبارت BluRay سرهم بوده و استفاده از BR-Rip اشتباه است.
---------- Post Merged at 12:13 PM ---------- Previous Post was at 12:12 PM ----------
آشنایی با انواع قالبها
VCD
VCD یک قالب بر پایه فشردهسازی MPEG1 و دارای Bitrate ثابت 1150 کیلوبیت در ثانیه (kbps) و نیز رزولوشن 352x240 نقطه است. VCDها اکثرا برای انتقال ریلیزهای با کیفیت پایینتر
(Screener ، TC،TS ، CAM) مورد استفاده قرار میگیرد، برای اینکه کل فیلم حجم کمتری پیدا کند و بتوان مدت زمان بیشتری از فیلم را در یک دیسک جای داد. هم VCDها و هم SVCDها، بر اساس دقیقه زمانبندی میشوند در حال حاضر دقیقا میتوان 80 دقیقه فیلم VCD را بر روی یک سیدی 700 مگابایتی جا داد.
SVCD یا Super VCD
SVCD قالبی بر پایه الگوریتم فشردهسازی MEPG2 بوده (همانند DVD) و میتواند نرخ Bitrate متغیری تا حداکثر 2500 کیلوبیت در ثانیه (kbps) داشته باشد. رزولوشن تصویر در این قالب 480x480 نقطه است لیکن حین پخش (توسط کامپیوتر یا دستگاه DVD-Player) نسبت ابعادی آن به 4:3 تبدیل مییابد (توجه دارید که رزولوشن 480x480 یک تصویر مربعی به ما میدهد، ولی نسبت طول به عرض تلویزیونها یا مانیتورهای عادی 1.33 و مستطیلی است). با توجه به نرخ Bitrate متغیر، مدت زمانی از فیلم SVCD که میتوان بر روی یک CD جای داد متفاوت است و به طور معمول 35 تا 60 دقیقه فیلم SVCD روی یک CD جای میگیرد. برای رسیدن به کیفیت بهتر در SVCD، در هنگام Encode کردن فیلم مادر، از روش Multiple-Pass استفاده میشود. این روش زمان طولانیتری را میطلبد ولی حاصل آن فیلمی با حجم کمتر و کیفیت بهتر است.
XVCD/XSVCD
گاهی VCD و SVCDهایی هستند که از قوانین و مبانی استاندارد این قالبها پیروی نمیکنند. در هر کدام از آنها ممکن است رزولوشن و یا Bitrate چیزی متفاوت از مقادیر استاندارد باشد. این نوع فیلمها، معمولا در کامپیوتر به راحتی به نمایش در میآیند ولی دستگاههای پخشکننده دیسک (DVD Playerها) عکسالعملهای متفاوتی نسبت به آنها دارند (مثلا دستگاههای Philips آنها را بدون مشکل پخش میکنند ولی اکثر دستگاههای Sony فقط صدای این فیلمها را پخش میکنند). این قالب معمولا توسط افرادی استفاده میشود که قصد ریلیز و پخش فیلم در اینترنت را ندارند و فیلم را برای آرشیو شخصیشان میخواهند.
Divx/Xvid
Divx (بخوانید: دیو اکس نه دایوایکس!) قالبی است که برای استفاده در پلتفرمهای چندرسانهای طراحی شده است. Divx از دو سیستم کدینگ، یکی Low Motion و دیگری High Motion استفاده میکند. تا دو سال پیش تنها کدینگ Low Motion وجود داشت، و اگر دقت کنید، در فیلمهای Divx سالهای پیش فیلمهای Drama ، Romance و... که دارای صحنههای اکشن زیاد نبودند، کیفیت قابل قبولی داشتند ولی در همان زمان، فیلمهای اکشن که دارای صحنههایی با حرکت دوربین زیاد و سریع بودند، در قالب Divx دچار مشکل میشدند و کیفیت شدیدا افت میکرد. از اواخر سال 2004 و با آمدن Divx نسخه 5، کدینگ High Motion این مشکل را برطرف نمود. روشی تحت عنوان SBC یا Smart Bitrate Control در این نسخه به کار گرفته شده که در حین کدینگ فیلم مادر، بسته به نوع صحنهها، سیستم کدینگ بین دو حالت Low Motion و High Motion سوئیچ میشود. این قالب حالت Anamorphic دارد و مقادیر Bitrate و رزولوشن قابل تغییر و انتخاب دلخواه هستند. اما تفاوت DivX و Xvid چیست؟ بد نیست بدانید، Xvid قالب اصلی و قدیمیتر است (اگر چه اکنون DivX شناخته شدهتر است). قالب Xvid از ابتدا به صورت Open Source (کد باز) طرحریزی شده و هر کس میتواند بنا به دلخواه خود تغییراتی در برنامه کدینگ آن ایجاد کند، ولی DivX در واقع نوع انحصاری شده Xvid است و تغییرات در این قالب تنها توسط شرکت دارنده کپیرایت آن ایجاد میشود. همچنین در Divx تنظیمات مربوط به انتخاب Bitrate، رزولوشن، MultiPass Enconding و... بسیار محدود شدهاند. به تازگی شرکتهای سازنده DVDPlayer نیز به مزیتهای این قالب (کاهش شدید حجم فایل بدون کاهش آنچنانی از کیفیت فیلم در مقایسه با DVD) پی بردهاند و در محصولات خود از DivX و Xvid نیز پشتیبانی میکنند.
CVD
CVD ترکیبی از دو قالب VCD و SVCD میباشد و عموما توسط اکثر دستگاههای DVD-Player پشتیبانی میشود. این قالب دارای کدینگ MPEG2 و نیز نرخ Bitrate مشابه SVCD است ولی رزولوشن آن 352x480 نقطه است. در حال حاضر هیچ گروهی فیلمها را در این قالب ریلیز نمیکند.
DVD-R
DVD مخفف Digital Versatile Disc است (یعنی دیسک چند منظوره دیجیتالی) . قطعا تا کنون با انواع مختلفی از دیویدیها روبهرو شدهاید. مثل: DVD-R ، DVD+R ، DVD-RAM و DVD-RW و یا Mini-DVD.
آنچه ما بیش از همه در بازار ایران میبینیم و با آن سر و کار داریم DVD+R و DVD-R است. بد نیست بدانید این دو نوع از لحاظ ساختاری هیچ تفاوتی با هم ندارند. موضوع اصلی در مورد این دو به دعوای تولیدکنندگان DVD در اواسط دهه 90 برمیگردد. شرکتهای پاناسونیک، توشیبا، اپل، هیتاچی، ان ای سی، پایونیر، سامسونگ و شارپ از DVD-R پیشتیبانی میکنند، حال آنکه شرکتهای فیلیپس، سونی، هیولت پاکارد، بل، ریکو، یاماها و سایر تولیدکنندگان DVD از DVD+R حمایت میکنند. (دعوا تنها بر سر ثبت این محصول به نام گروه خود است!!). DVDهای موجود در بازار ما عموما از نوع یک طرفه و یک لایه هستند و میتوانند 4.7 گیگابایت اطلاعات ذخیره کنند (این حجم در حالت دولایه به 9.4 و در حالت دوطرفه و دولایه به 17 گیگابایت میرسد). فیلمهای DVD دارای قالب فشردهسازی MPEG2 (همانند SVCD) هستند ولیکن رزولوشن آنها به طور استاندارد 720x480 نقطه بوده و دارای نرخ Bitrate متغیری از 2 تا 10 مگابیت در ثانیه (Mbps) میباشند. یکی از مزیتهای DVD امکان انتخاب زیرنویس به زبانهای مختلف و حتی انتخاب زبان دوبله فیلم در برخی از آنهاست. در بسیاری از DVDها پشتصحنههای فیلم و یا تبلیغ سایر فیلمها و گاها Music Videoهای مرتبط با فیلم گنجانده میشود. حتما به یاد دارید که در اوایل ورود DVD به بازار، بحث از گنجاندن امکان انتخاب نمای دید (Viewing Angle) در DVDها بود، ولی بد نیست بدانید این اتفاق جز در تعداد معدودی از فیلمها رخ نداد و کمکم به فراموشی سپرده شد.
Blu-Ray
در سال 2002 دو شرکت سونی و فیلیپس بعد از مدتها همکاری در ساخت دیسکهای نوری، تکنولوژی جدیدی که بر اساس پرتوهای لیزر آبی کار میکند، Blu-Ray و HD-DVD نامگذاری شده است.
به وسیله این فرمت می توان بر روی یک دیسک یک لبه blu-ray اطلاعاتی با حجم 23.3، 25 و 27 گیگابایت و یعنی حدود 4 ساعت فیلم با فرمت (High-definition (HDTV و 13 ساعت فیلم با فرمت (Standard-definition (SDTV را ذخیره کرد. همچنین یک دیسک 2 لبه blu-ray میتواند حجمی برابر با 46.6، 50 و 54 گیگابایت را در خود جای دهد که این مقدار حافظه تقریبا برای 8 ساعت فیلم HDTV کافی میباشد.
مزایای دیسکهای Blu-Ray
یکی از تفاوتهای بزرگ بین تکنولوزی Blu-Ray با دیگر فناوریها در ضخامت لایه پلاستیکی است که در دیسک نوری به کار میرود. در دیسکهای DVD معمول و HD-DVD ضخامت این لایه در حدود 0.6 میلیمتر است (600 میکرو) که به وسیله یک لایه پلیمری و فرعی پوشانده شده است. در صورتیکه در دیسکهای Blu-Ray این لایه تنها در حدود 0.1 میلیمتر ضخامت دارد که به وسیله لایههای فرعی بسیار نازکی پوشانده شده است. در نتیجه به علت نازک بودن لایههای دیسک Blu-Ray
1. پخش شدن و پراکندگی امواج لیزر کمتر خواهد بود
2. کمبود مواد و نازکی لایهها باعث افزایش نفوذپذیری لیزر و همچنین موجب ایجاد نقاط نازکتر و کوچکتر بر روی سطح دیسک میشود که این عامل باعث افزایش میزان ذخیرهسازی اطلاعات بر روی هر لایه از دیسک میشود و به همین دلیل دیسکهای Blu-Ray دارای ظرفیت بالاتری نسبت به DVD و HD-DVD هستند.
معایب دیسکهای Blu-Ray
اگرچه کاهش ضخامت دیسک باعث افزایش ظرفیت در دیسکهای Blu-Ray گردیده است، این عامل باعث ایجاد مشکلاتی نیز میشود:
1. در دیسکهایBlu-Ray به علت کاهش ضخامت دیسک، مقاومت آن در برابر خراشها و ضربهها کم شده است و در صورت ایجاد خراش بر روی دیسک و یا هرگونه برخورد کوچک، شاهد اختلال در بازیابی اطلاعات خواهیم بود.
2. یکی دیگر از عیوب دیسکهای Blu-Ray نزدیک بودن لنز به صفحه دیسک است که این عامل سبب اختلال در کار لنز درایوها میشود. زیرا در صورتی که به طور ناگهانی ضربه کوچکی به درایو وارد شود، باعث تماس بین دیسک و لنز خواهد شد و در کار درایو و دیسک ایجاد اختلال خواهد کرد.
(اشاره : شرکت TDK نوع جدیدی از دیسکهای نوری خود را که در مقابل آسیبها مقاوم است به بازار عرضه نموده و آن را Armor Plating نامیده است. بر طبق گفته TDK این دیسكها مقاومتی در حدود 100 برابر دیسکهای معمولی دارند).
فرمت جدید دیگری بنام HD DVD که توسط شرکت Toshiba گسترش یافته رقیب اصلی blu-ray محسوب میشود. این فرمت تنها میتواند حجمی برابر 15 گیگابایت را بر روی یک دیسک یک لبه ذخیره کند که نسبت به blu-ray بسیار کمتر است.
انتظار میرود تا Blu-ray به زودی بتواند با انتقال ضبط کنندههای VCR و DVD به فرمت HDTV خود را به عنوان فرمت استاندارد PCها و فیلمهای HD معرفی کند.
HD-Rip
این کیفیت از روی DVD اصلی با تجهیزات حرفهای و با ابعاد HD ضبط میشود. 720p یا 1080p
علاقه مندي ها (Bookmarks)