تاریخچه تکواندو
قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره ها و نقاشی های به جا مانده در مقبره های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به 20 قرن پیش می رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملا مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است.- همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
مهمترین برجستهترین خصوصیت ورزش تکواندو این است که یک پیکار و مبارزه آزاد است و برخلاف برخی از ورزشهای رزمی و دستها و پاهای ورزشكار برای ضربه زدن کاملا` آزاد هستند.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزی تکواندو از رشته های رزمی ` سوباک ` و `تکوان ` گرفه شده
«سوباک که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (37 ق.م تا 668 م) در شمال کره تمرین می شده، اقتباس شده است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می شد و مسابقات منظمی برگزار می شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده وبه مبارزه می پرداختند.»
«تکوان»در دوران پادشاهی سیلا (57 م تا 935 م) که بر بخش های جنوبی شبه جزیره کره حکم می راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی،اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (935 تا 1392) نیز رواج زیادی داشت، در جشن های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می شد.
روی کار آمدن سلسله یی (1392 تا1910) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در 1910 ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی ها مدارس کاراته را در این کشور تاسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
آموزش هنرهای رزمی کره ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه های کوچک ادامه داشت.
تكواندو هنر رزمی کره ای است كه اكنون به عنوان یك ورزش مدرن درسطح جهان و یکی از ورزشهای المپیکی میباشد و این رشته دارای بیشترین تعداد ورزشکار درمیان هنرهای رزمی در سراسر دنیا است. قدمت و تاریخ آن به 5000 سال پیش میرسد. میگویند درآن زمان، یك شاهزاده هندی روش ابتدایی مبارزه با دست خالی را ابداع كرد. ویدر روش ابداعی خود دو كار انجام داد: یكی آنكه بر روی حركات حیواناتمطالعاتی كرد و دیگر آنكه هر چه هنر دفاع و حمله میدانست جمعآوری نموده وبا هم ادغام كرد. این شاهزاده هندی از روی جنگیدن حیواناتی مثل حمله عقاب بهمار, حمله مار به گربه, جنگ خرس و پلنگ، الگو گرفت و برای یافتن نقاط ضعف ونقاط قوت بدن انسان، آزمایشات زیادی انجام داد.
فرد دیگری كه پدر ورزشهای رزمی شناخته میشود «تامو» نام دارد كه بدون شك در طول تمام تاریخ مكتوب و غیرمكتوب هنرهای رزمی, شخصیتیصاحب نامتر از او نمیتوان یافت. در بین عدة زیادی كه تاكنون در ارتباط باتاریخ هنرهای رزمی و شخصیت «تامو» پژوهش كردهاند نامهای زیادی به چشممیخورد. از جملة محققین صاحب نام، میتوان «رابرت اسمیت« را نام برد. تألیفات ایشان از جامعترین و معتبرترین مراجع در این خصوص است. او در كتاب «هنرهای رزمی آسیا» در مورد «تامو» مینویسد: «تامو» یك ایرانی بوده كهشخصیتی بزرگ و مرموز در هنرهای رزمی است. ژاپنیها او را «هارما» نامیده وبرای او ارزش خاصی قائلند. به طوری كه تصویر وی را در باشگاههای خود آویزان میكنند.
::کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می شود:
__
*
태 «تِ» = ضربه زدن بادست
*
권 «کوان»= ضربه زدن با پا
*
도 «دُ» = راه و روش__::
فنون تکواندو از ورزشهای سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با تلاش مستمر اساتید هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهتهایی نیز با برخی سبک های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک های رزمی موجود متمایز می کند.
معنی واژگانی تکواندو
تکواندو در لغت به معنای `طریقت ضربه زدن با دست و پا` است که ضمن نمایش قدرت، ظرافت و زیبایی را نیز نشان میدهد. از سویی دیگر تکواندو جدا از اهمیت ورزشیاش در نگاه عمومی و کلی یکی از بهترین و کاملترین شیوه دفاع شخصی است که هر کسی با یاد گرفتن آن میتواند در شرایط ویژه و خاص از خود محافظت کند. همه حرکات این ورزش بر مبنای موقعیت دفاعی است که در مجموع فرد را در برابر حملات دشمن ایمن میکند و ضریب سلامتی را بالا میبرد
منبع:دانشنامه رشد
علاقه مندي ها (Bookmarks)