ايمن قمي
احمد قلي خان ايمن قمي، در زمان عالمگير پادشاه (1069 - 1118 ه ) به هندوستان آمده و به عهد محمّدشاه (1131 - 1161 ه ) به منصب پنجهزاري امتياز يافته، به امارت زندگاني مي كرد. بسيار خليق و صاحب توفيق محمود بود. در معركه كرنال كه ميان پادشاه ايران (نادرشاه افشار، 1148 - 1160 ه ) و هندوستان جدال روي داده بود نيمه ذيقعده 1151 ه ) خان مذكور كشته شد. ديوان مختصري دارد، امّا به قول علي قلي خان واله اشعارش پختگي ندارد».(7)
سيّدعلي حسن خان تخلّصش را به غلط «امين» نوشته است و گويد: «احمد قلي خان قمي به عهد عالمگيري در هند آمده، به زمره ملازمان شاهي منسلك گرديد، و در سلطنت محمدشاه به رتبه امارت رسيد. هنگام ورود نادرشاه در ميدان كرنال از حضرت سلطاني دستوري حاصل كرده، با نواب برهان الملك رفيق كارزار شد و در رزمگاه از دستبرد موكّلان قضا كارش زار گرديده، در كار ولي نعمت جان به جان آفرين سپرد، و چنان از خود رفت كه كسي به نعشش پي نبرد، ذهني نكات آشنا و طبعي رسا داشت و ديواني مشتمل بر دو هزار بيت گذاشت».(8) از اوست:



سايه سرو قدت كم نشود از سر ما سرفرازيم ز پابوس تو اي مايه ناز
7) صحف ابراهيم، خطي.
8) صبح گلشن، ص 40 - 41.