پاراکیت تاج طلایی (یا پیشانی طلایی) با نام علمی Cyanoramphus auriceps بومی نیوزیلند و جزایر اطراف آن است. تعداد این پاراکیت ها رو به کاهش است.
گمان میرفت که گونه ی بزرگتری از پاراکیت ها که رنگ روشن تری نیز دارد، به نام پاراکیت forbes، زیر گونه ی پاراکیت تاج طلایی است اما تحقیقات بعدی مستقل بودن آن گونه از این پاراکیت را نشان داد.

پراکنش
این گونه در سه جزیره ی اصلی جنوب و جزایر شمالی نیوزیلند یافت می شوند. همچنین میتوان آن را در جزایر three king ، little barrier و جزایر kaiti و Stwart یافت. پاراکیت تاج طلایی جنگل هایی که ترکیبی از گیاهان پدوکارپوس (گیاهی گرمسیری و همیشه سبز) و گونه ی راش جنوبی (nothofagus) است را ترجیح میدهند و نسبت به پاراکیت های سرخ تاج در ارتفاع بالاتر و جنگل های متراکم تری زندگی میکنند. در این جزایر کوچک بین این دو گونه همزیستی وجود دارد. پاراکیت تاج طلایی کمتر در جنگل های بی دار و درخت دیده شده اند و ادامه ی نسلشان در آینده به محافظت از جنگل ها بستگی خواهد داشت. هم اکنون این پاراکیت ها در دست نخورده ترین مناطق جنگلی، به تعداد محدود، زندگی میکنند.
توضیحات
اندازه ی این پاراکیت های سبز رنگ به 23 تا 25 سانتی متر (یا 9 تا 9.2 اینچ) میرسد. پرها اغلب سبز رنگ هستند. سینه و شکم و پرهای زیر دم سبز فسفری هستند. نوار نازک قرمز رنگیی روی پیشانی تا نزدیکی چشم ها کشیده شده است. تاج زرد است. لکه های قرمز رنگی در هر طرف پشت این پرنده وجود دارد. قسمت انتهایی هر بال به رنگ آبی است. عنبیه ی این پرنده نارنجی-قرمز و نوکی به رنگ آبی-خاکستری بسیار روشن دارد. پاهایش نیز خاکستری هستند. پرنده ی نابالغ نیز همین خصوصیات را دارد با این تفاوت که چشم هایش قرمز-قهوه ای است و رنگ های موجود در پیشانیش کدرتر است. گونه های مشابه این پرنده پاراکیت سرخ تاج است که تاجی به رنگ قرمز دارد . نوار قرمز روی پیشانی اش از بالای نوک شروع شده و تا پشت چشم ها رسیده است. آنها در اسارت حدود 10 سال عمر میکنند.

صدای پاراکیت تاج طلایی
آنها صدایی سریع، زیر و چهچهه گونه تولید میکنند.

تولید مثل
تولید مثل معمولا در ماه های اکتبر تا دسامبر صورت میگیرد ( بازه ی زمانی 10 مهر تا 11 دی) و بین 5 تا 9 تخم گذاشته میشود که پرنده ی مادر حدود 19 روز روی آنها می نشیند. زاد و ولد و مرگ ومیر به طرز شگفت آوری به دوره ی تغذیه با بذر راش دارد. اگر مقدار زیادی بذر راش به آنها بدهیم، نه تنها در فصل مناسب ِ جفت گیری یعنی اواخر تابستان تولید مثل نمیکنند، بلکه درست در زمستان، بهار و تابستان آینده بچه دار میشوند و در این فصل ها جمعیت به شدت کاهش خواهد یافت.
در این زمان افت سریعی در تعداد این پرنده روی میدهد که دلیلی جز کم شدن بذر راش و میزان بالای شکار "قاقُم" ها که نوعی راسو با دم کوتاه هستند و دیگر حیوانات شکارچی، ندارد. لانه ی پاراکیت ها در مقابل حیوانات شکارچی بسیار آسیب پذیر است؛ زیرا آنها در حفره های لانه میکنند و صدای بسیار بلند جوجه ها به سرعت توجه حیونات دیگر را جلب میکند.
این گونه در اسارت به راحتی با پاراکیت سرخ تاج جفت میخورد و پیدا کردن یه "تاج طلایی" اصیل و غیر میکس بسیار سخت است. در طبیعت این دو گونه ی کاکاریکی (یا پاراکیت نیوزیلندی) در مجاورت یکدیگر زندگی میکنند اما جفت گیری آزادانه ی این دو گونه به ندرت گزارش شده است.
در حال حاضر وضعیت پاراکیت تاج طلایی مطمئن به نظر میرسد (چه در اسارت و چه در طبیعت) گرچه ادامه ی تخریب جنگل ها میتواند خطری جدی برای آنها محسوب شود.


رفتار
غیر از فصل جفت گیری معمولا این پرنده ها دو به دو یا در گروه های کوچک در بالاترین نقطه ی درخت ها دیده میشوند. ممکن است که جفت های پاراکیت تمام طول سال را فقط با یکدیگر بگذرانند اما معمولا پاراکیت ها در گروه های کوچک زندگی میکنند. آنها معمولا روی زمین و یا نزدیک آن به دنبال غذا میگردند. گروه های پاراکیت نزدیک چشمه ها و یا گودال های آب جمع میشوند تا هم آبی بنوشند و هم حمام کنند. ممکن است که گروه برای پیدا کردن غذا به جزایر نزدیک پرواز کنند.

رژیم غذایی
آنها از برگ ها، جوانه ها، گل ها، غنچه ی گل ها، دانه ها، میوه ها، انواع توت ها، مغزها و سایر قسمت های گیاهان تغذیه میکنند. آنها همچنین حشرات و بقایای بدن حیوانات را نیز میخورند. در جزیره ها و مناطق ساحلی از ماسل ها (صدف های دو کفه ای) و جلبک های دریایی تغذیه میکنند. معمولا تعدادی سنگ کوچک نیز موقع غذا خوردن وارد بدن آنها میشود که به هضم غذا کمک میکند.

وضعیت و تهدید ها
در 100 سال گذشته، تعداد این پرنده و انواعش بسیار کمتر شده است که به دلیل زیاد شدن قاقُم ها، موش های صحرایی و گربه ها - جنگل زدایی و در نتیجه تخریب محل زندگیشان بوده است.


مترجم : شادی حسن پور
منبع : میهن پت توسط
مــA