قُبادبِزَن (در گویش محلی: قابدونبزن) روستایی در بخش کهک در جنوب استان قم ایران است. این روستا در نزدیکی شهر کهک و روستای مشهور فردو قرار دارد و جمعیتی در حدود ۶۰۰ تن دارد.
در قبادبزن یک امامزاده و دو مسجد وجود دارد و قبرستان روستا در میدان اصلی روستا و در نزدیکی امامزاده و مسجد قرار داد.
برخی نام این روستا را برگرفته از قباد پادشاه ساسانی و پدر خسرو انوشیروان میدانند. همچنین در نزدیکی روستا برخی آثار متعلق به دورهٔ ساسانی وجود دارد و اشیای باستانی مانند سکه و مجسمه نیز کشف شده است.
مردم
براساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۶۱۳ نفر (۱۷۴ خانوار) بوده است.[۲] مردم قبادبزن شیعه هستند و به زبان فارسی سخن میگویند. پیشهٔ اهالی ده بیشتر کشاورزی و کارگری است و به دلیل مهاجرت ساکنان از روستا به شهرها، جمعیت آن طی سالیان متمادی بیشتر نشده است و حتی کاهش یافته است. از صنایع دستی قدیمی مردم ده، کرباس بافی است.[۳]
آب و هوا و کشاورزی
اگر از دور به قبادبزن نگاه شود، این روستا مانند منطقهای کاملاً سرسبز و با درختان بلند فراوان در میان کویر خشک و بی آب و علف، جلوهٔ بسیار زیبایی خواهد داشت. پیرامون قبادبزن مناطق کویری و یک سمت آن کوهستان است، ولی در روستا با استفاده از آب قنات به باغداری میپردازند و آب قنات به صورت نهر کوچکی در روستا جریان دارد.
آب وهوای قبادبزن خنک و کوهستانی است. محصولات کشاورزی این روستا بیشتر آلو، آلبالو، شلیل، قیسی (آلوی خشک شده)، بادام، گردو، سیب و سایر میوههای درختی است. راه قبادبزن در مسیر راه فرعی کهک به روستای کرمجگان است و کورسآباد نیز جزئی از قبادبزن است. باغهای قبادبزن؛ باغتره، چنارک، باقرآباد، لاردنچه، و رجه نام دارند.
شاهزاده محسن
باغی در قبادبزن
نام امامزادهٔ قبادبزن «شاهزاده محسن» است که آب دهکده از کنار آن میگذزد. و بعقهای ساده با ایوانی در شمال دارد و بنای آن کهن نیست. قاعدهٔ بنای امامزاده از بیرون چهار ضلعى با جدار سنگ و ملاط گچ و از درون، مربع است که در هر ضلع، شاهنشينی و در هر کدام از شاهنشينها درى وجود دارد. در چهار گوشهٔ بالایی بنا، نيم طاقى زدهاند و مربع را به هشت ضلعى تبديل کردهاند و سپس با زدن چند رسمى بند، آن را بالا بردهاند. در وسط بقعه، مرقدى ساده و در جهت شمالى بقعه، ايوانی با پوشش دو قوسى قرار دارد که نسبتاً قديمى است و در سمت جنوبى آن، تالارى نوساز با پوشش مسطح ساخته شده است.[۴]
میرزای فیض دربارهٔ آن نوشته است: «در بدایت سن ایامی که بدان قریه عبور اتفاق ما افتاد، مکان مضجع این امامزاده تل کوچک خاکی بود. سیدی مذکور داشت که این مکان مضجع، امامزادهای است موسوم به محسن. در سنه ۱۲۶۸ هجری که بدان قریه برگشتم، اهالی آن قریه را دیدم از جهت حسنظن به قول آن سید، آن مکان را حفر مینمودند که ملاحظه آثاری کنند. پس از دو سال دیگر که بدان قریه وارد شدم، ملاحظه کردم بقعه او را تمام کرده بودند. این بنده دو تخته زیارتنامه به خط خود به جهت آن مضجع نوشته و وقف نمودم.»[۵]
حمام قبادبزن
حمام روستای قبادبزن در بخش شمالی و منتهیالیه یکی از محورهای مسکونی روستا قرار گرفته است. در امتداد شمالی این محور باغهای حاصلخیزی وجود دارد و رود کوچکی از کنار این محور میگذرد و چشمانداز دلپذیری را به وجود آورده است. در کنار این جوی آب و سمت باختری حمام، آسیاب متروک قدیمی قرار گرفته است. با توجه به عدم تراکم بافت مسکونی در پیرامون حمام به نظر میرسد که این بنا در خارج از محدوده روستایی زمان ساخت، بنا شده است. نوع طراحی قوسها و نحوه پوشش سقفهای آن، تاریخ بنا را به دوره قاجاریه منسوب می کند. این اثر در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۸۵۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۶]
قنات
زندگی روستای قبادبزن به قنات آن بستگی دارد، چرا که این روستا در منطقهای کویری واقع شده است و تمام آب آن از قنات تأمین میشود. آب این قنات به صورت نهر کوچکی از میان روستا میگذرد که باعث تلطیف هوا و زیبایی روستا شده است.
مشخصات قنات قبادبزن
مالکان: ۱۶ تن
زمینهای زیر کشت: ۶۵
طول قنات: ۲۲۰۰ متر
عمق مادر چاه: ۳۰ متر
تعداد میله چاه: ۶۰
فاصله مظهر تا محل: ۱۶ متر
علاقه مندي ها (Bookmarks)