نه سلامم نه علیکم
نه سپیدم نه سیاهم
نه چنانم که توگویی
نه چنینم که توخوانی
ونه آن گونه که گفتندوشنیدی
نه سمایم نه زمینم
نه به زنجیرکسی بسته ام وبرده دینم
نه سرابم
نه برای دل تنهایی توجام شرابم
نه گرفتارواسیرم
نه حقیرم
نه فرستاده پیرم
نه به هرخانقه ومسجدومیخانه فقیرم
نه جهنم نه بهشتم
چنین است سرشتم
این سخن رامن ازامروزنه گفتم نه نوشتم
بلکه ازصبح ازل باقلم نورنوشتم
گربه این نقطه رسیدی
به توسربسته ودرپرده بگویم
تاکسی نشنوداین رازگهربارجهان را
آنچه گفتندوستودند توآنی
خودتوجان جهانی
گرنهانی وعیانی
توهمانی که همه عمربه دنبال خودت نعره زنانی
توندانی که خودآن نقطه عشقی
توخوداسرارنهانی
توخودباغ بهشتی
توبخودآمده ازفلسفه چون وچرایی
به توسوگند
که این رازشنیدی ونترسیدی وبیدارشدی درهمه افلاک بزرگی
نه که جزئی
نه که چون آب دراندام سبویی
توخوداویی به خودآی
تاکه درخانه متروکه هرکس ننشینی
وبجزشعشعه ی پرتوخودهیچ نبینی
وگل وصل بچینی.......
علاقه مندي ها (Bookmarks)