اپارتاید و صهیونیسم

استعمار گران در اوایل قرن بیستم پایگاهای نظامی در افریقای جنوبی را تقویت کرده و آفریقیان را از زمینهای خود بیرون راندند. فقط قانون زمینهای وضع شده توسط اروپاییان در افریقای جنوبی نسبت7/3درصد از زمینها را برای ساکنان بومی تعیین کرد.

در سال 1936قانون شرکتها و زمینها، نسبتهای جدیدی را تعیین کرد که 12/7درصد از زمینها را به بومیان اختصاص می داد. ین بدان معناست که ساکنان سفید پوست 19در صد از کل((87/3درصد))از زمینها را در اختیار داشت. این زمینها که در اختیار سفید پوستان قرار گرفت سرشاز از ثروتهایی معدنی بود و تأسیسات صنعتی، بازرگانی، و مراکز اداری و کشوری در ان قرار داشت.

سیاست آپارتاید در افریقای جنوبی تحقق یک هدف دوگانه را دنبال میکرد که به موجب ان آفریقاییان از خانه و کاشانه خود آواره شده و اجبارا بازار کار را اشباع کنند و بعنوان سوخت رشد اقتصادی آفریقای جنوبی به کار گرفته شود.

زمینهایی که به سیاهان اختصاص یافت ((بانتوتستان)) نام دارد که منطقه ترانسکای بخشی از انست که در اکتبر سال1976 به استقلال دست یافت.

بدین سان در افریقای جنوبی و اسرائیل، ساکنان بومی از زمینهایشان رانده شدند.

این امر در حالت اول بخشی از یک نقشه به منظور تاسیس و حفظ دولتی بود که کوچنشینان و فرزندان سفیدپوست و اروپاییشان بران چیره گی داشتند و در حالت دوم یهودیان بودند که اروپاییان سفید بخشی مهم انان را تشکیل میدادند.

2-اسرائیل


در حالی که سلطه بر زمینها در افریقای جنوبی دو قرن یا بیشتر طول کشید ، در فلسطین و با شعار(( زمینهای بدون ملت برای ملتی بدون زمین )) چند دهه وقت گرفت.
ماکس نوردو که یکی از رهبران صهیونیسم بود مفهوم زمینهای خالی از سکنه را مطرح کرد و بر اساس آن بود که قبل از جنگ جهانی اول،شکل گیری کوچ نشینان یهودی در فلسطین آغاز شد.
در خلال دهه هشتاد قرن نوزدهم تا تحمیل قیومیت انگلستان بر فلسطین1922کوچ نشینهای یهودی صهیونیستی روی زمینهایی احداث شد که وطن گزینان یا مزدوران آنها از بزرگ مالکان بویژه مالکان غیر فلسطینیان، خریداری کرده بودند.

صهیونیسم معتقد است که تمامی فلسطین سرزمین یهودی است و حق دارد انرا باز پس گیرد.
بدین منظور در سال 1901 یک صهیونیست((صندوق ملی یهود)) "کرین کالمت" را با هدف خرید زمینهای بیشتر و تحمیل مالکیت دائمی یهود، تاسیس کرد تا کوچ نشینان ازان بهره مند شده و به استخدام کارگری یهود مقیّد شوند.
تاسیس چنین اژانسهایی که مشروعیت خودرا بیشتر از ملت یهود تا دولت کسب میکرد، در واقع در نوع خود عنصری بی سابقه بود.