قم پس از انقلاب اسلامی
هم زمان با مرکزيت يافتن قم در سال های پس از انقلاب اسلامی، اين شهر، مورد توجه بيشتر دولت قرارگرفت. با افزايش شمار مهاجرت به قم، بر محدوده جغرافيايی شهر افزوده شد و چندين شهرک در اطراف آن با نام های شهر قائم، يزدان شهر، شهرک امام خمينی، و صفا شهر افزوده شده و از هر سوی، دامنه محلات آن توسعه يافت. به علاوه، تعداد زيادی مدرسه علميه و مراکز فرهنگی و کتابخانه طی دو دهه اخير در قم تأسيس شده که به نوبه خود شهر را توسعه داده است. جمعيت شهر قم در سال 1335 ش96499 نفر و در سال 1370 ش 681253 نفر بوده است. جمعيت شهر قم در پايان سال 1379 ش 825627 نفر است که در جمع در بخش ها و روستاهای اطراف قم نيز جمعيتی در حدود چهل هزار نفر زندگی می کنند.

مهاجرت های اخير در قم، در چهار بخش صورت گرفته است: تعدادی از آنان افرادی هستند که به قصد تحصيل به قم آمده و به مرور تبديل به ساکنان دايمی اين شهر شده اند. بخش ديگر، مربوط به مهاجران اعرابِ عراقی است که طی سال های جنگ از عراق رانده شده و به دلايلی در قم اسکان يافته و هم اکنون بازار ويژه خود را در گذرخان داشته و شمار فراوانی از آنان در شهرک يزدان شهر سکونت دارند.بخش سوم مربوط به شمار فراوانی از مردم افغانستان می شود که طی بيست و دو سال گذشته در شهر قم سکونت گزيده اند.چهارم مهاجرت روستاييان به ويژه ترک های نواحی همدان، زنجان، و آذربايجان شرقی که بيشترين بخش مهاجران را تشکيل داده و محله فقيرنشين و کوچکی را که پيش از انقلاب تحت عنوان نيروگاه ايجاد کرده بودند، تبديل به بخش بزرگی از شهر کنونی کرده اند. مهاجرين ياد شده، در محلات ديگر نيز سکونت دارند و به طور معمول به کارگری و احيانا فروشندگی اشتغال می ورزند.