سپهراد

چرا هرگاه از بدی یاد می شود
دل او را سنگ می خوانی؟
مگر در دل سنگ چیزی نیست؟؟؟
کاش دل من از سنگ بود
کاش دل ها از سنگ بود
تا به حال دیده ای؟ که چشمه ی زلال و پاک
از دل صادقِ سنگ جوشید
آن شاید اشک سنگ است از بدی ما
کاش دلت سنگ بود
آن را شکاف میدادی
تا شاید محبت یا عشق صادقانه از آن میجوشید
اما دل تو از خون است
از کین است دلت
کــــــــــــــاش همه دلی سنگ داشتند
کاش فکر سخن هایت را میکردی
به من بگو دل سنگ
سکوت سنگ حکایت از تنهایی اوست نه از بی احساسی او
حکایت از صبر سنگ است
بیا دل سنگ شویم

خدایا با تو می گویم ..... کفر گفتم .... نا شکری کردم ....
نمیدانم ....
گفتم تا شاید تو انیس تنهائی هایم صدایم را بشنوی و بشوی مرهم دل .....!!!!
کاش دلم از سنگ بود .....